Krople deszczu spadały z nieba równymi falami. Ulewa niczym z bajek. Co jakiś czas błyskawice przecinały niebo. Podobnież nie można być w pobliżu drzew podczas burzy. Mimo takiej wiedzy Tori nie zbyt się tym przejmowała, wręcz zwyczajnie siedziała sobie na drzewie oglądając całe zjawisko. Na sobie miała jeszcze czarny płaszcz wiązany pod szyją z obszernym kapturem. Pomimo tego, nad głową rozpościerała swoje skrzydła. Z uśmiechem obserwowała wojny rozbłysków, bowiem Anielica uwielbiała taką pogodę jak ta. Na dole, na trawie tworzyły się kałuże, które z każdą chwilą przybierały rozmiaru. Przemoczona już niemal do suchej nitki, podniosła się i zamachnąwszy się skrzydłami, uniosła się nad koronami drzew. Deszcz był jednak tak silny, że dziewczyna musiała zejść na ziemię. Grzmoty i błyskawice nasilały się co chwilę. Pole zasięgu wzroku przez deszcz było małe, prawie żadne. Akai Tori postanowiła instynktownie pokierować się do karczmy, by tam trochę się osuszyć. Nie było to jednak takie proste, co parę chwil wchodziła w głęboką kałużę mocząc nogi prawie do kolan. Ale mimo wszystko dziewczyna kocha wodę, więc szła dalej z uśmiechem. Jej różowe włosy mokre, opadały jej na twarz z każdym mocniejszym tchnieniem wiatru. Dziewiętnastolatka nie raz wpadła po drodze na drzewo pod nosem przy tym klnąc. Po jeszcze kilku minutach marszu rozejrzawszy się, spostrzegła, że jej orientacja w terenie jest nijaka. Najnormalniej w świecie pomyliła drogę, jednak nie ma się co jej dziwić w takim zasięgu wzroku… Westchnęła pod nosem i pomyślała, że zawrócenie nie ma najmniejszego sensu, dlategóż ruszyła dalej przed siebie.Nagle wpadła na kogoś, bardzo możliwe, że gdyby jej humor był taki, a nie inny zwyczajnie ominęłaby osobę i poszła dalej. Jednakże w tym momencie zatrzymała się w odległości kilku kroków, po uderzeniu w człowieka.
- Wybacz. Nie dostrzegłam cię. – starała się przekrzyczeć deszcz.
<Więc, ten no .. Chętny do konwersacji z aniołkiem ? .o. >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz